Όταν αναφέρεται κάποιος στο ψυχικό τραύμα αναφέρεται σε γεγονότα και καταστάσεις που έχει ζήσει στη πορεία της ζωής του, τα οποία ήταν τόσο έντονα ή βίαια που το άτομο αδυνατεί να αντιμετωπίσει. Το τραύμα συνήθως έχει τις ρίζες του σε παλιότερες καταστάσεις που πηγαίνουν τις περισσότερες φορές πίσω στη παιδική ηλικία του ατόμου. Οι συνέπειες του τραύματος μπορεί να δυσχεραίνουν σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργικότητα ενός ατόμου, μετατρέποντας τη καθημερινότητα σε έναν αγώνα επιβίωσης.

Καταστάσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως τραυματικές εμπειρίες, είναι η κακοποίηση, είτε λεκτική είτε σωματική, οι φυσικές καταστροφές, ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, η διάγνωση μιας σοβαρής ασθένειας, ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου και άλλες καταστάσεις τις οποίες το άτομο αδυνατεί να διαχειριστεί.

Το έντονο στρες που βιώνει κανείς, μπορεί να εκδηλωθεί συνήθως με ψυχοσωματικά συμπτώματα όπως (αυξημένη διεγερσιμότητα, ταχυκαρδία, επιτάχυνση της αναπνοής, υπέρταση, σφίξιμο των μυών) αλλά επίσης και με εκούσια ή ακούσια αποφυγή καταστάσεων που συνδέονται με το τραυματικό γεγονός, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί κανείς να αποκόπτεται από τη πραγματικότητα, αποσυνδέοντας τον εαυτό του από αυτήν. Αυτά τα συμπτώματα είναι συνήθως ενδείξεις ότι κάποιος βιώνει μετατραυματικό στρες. Το αίσθημα που βιώνει κανείς μέσα από αυτή την οπτική, είναι δυσκολία να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Συχνά αδυνατεί να διακρίνει τη βοήθεια, το ενδιαφέρον και την αγάπη που μπορεί να λαμβάνει, αφού βιώνει έντονο το αίσθημα του φόβου, ότι οι άλλοι δεν μπορούν να τον καταλάβουν, έχοντας ως αποτέλεσμα το άτομο να αποσύρεται και να ζει μια ζωή μοναχική. Επίσης κατακλύζεται συχνά από αισθήματα απαισιοδοξίας και ματαίωσης, τόσο ως προς τον εαυτό του όσο και ως προς τους άλλους. Ακόμα, σε περιπτώσεις που μια κατάσταση στη ζωή του ενεργοποιεί το τραύμα, το άτομο μπορεί να έχει εκρήξεις θυμού, ευερεθιστότητα αλλά και έντονο συναίσθημα ανασφάλειας και τρόμου.

Σε σοβαρότερες περιπτώσεις, το άτομο μπορεί να καταφεύγει σε καταστροφικές για το ίδιο συμπεριφορές όπως ο αυτοτραυματισμός, μπορεί να παρουσιάσει ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις, η ακόμα και ανάπτυξη άλλου είδους διαταραχών οι οποίες αν δεν προληφθούν, μπορεί να δημιουργήσουν ακόμα και σοβαρές ψυχικές διαταραχές όπως διπολική διαταραχή ή σχιζοφρένεια.

Βέβαια, υπάρχουν Ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις και τεχνικές για το τραύμα, οι οποίες είναι αποτελεσματικές και βαθιά θεραπευτικές. Ο θεραπευτής θα βοηθήσει να ανεγερθούν και να επεξεργασθούν οι τραυματικές εμπειρίες, και οι ξεχασμένες αναμνήσεις, οι οποίες καθορίζουν τη δυσλειτουργική συμπεριφορά. Επίσης, θα βοηθήσει το θεραπευόμενο βήμα -βήμα να ανακαλύψει τη πραγματική αιτία και τη ρίζα του τραύματος. Ακόμα, το άτομο θα μπει σε μια διαδικασία επαναξιολόγησης της ποιότητας των σχέσεων με το περιβάλλον του, αλλά και καταστάσεων που ενεργοποιούν το μετατραυματικό στρες, με στόχο τη σταδιακή απευαισθητοποίηση του από αυτό. Επίσης, καθοδηγούμενοι οραματισμοί, τεχνικές ύπνωσης, καθώς επίσης και τεχνικές όπως art therapy χρησιμοποιούνται έτσι ώστε να έρθουν στην επιφάνεια αλλά και να επεξεργασθούν, με φροντίδα και κατανόηση από το θεραπευτή, τα τραυματικά γεγονότα. Το άτομο μέσα από αυτή τη βαθιά θεραπευτική εμπειρία θα καταφέρει να αποκτήσει συναισθηματική σταθεροποίηση, να μπορεί να επεξεργάζεται γεγονότα, να νιώθει ασφαλές, να μειώσει τα αισθήματα ενοχής και να αυξήσει την αυτοπεποίθησή του.

Η δημιουργία του ψυχικού τραύματος μπορεί να μην οφείλεται σε εμάς, αλλά η αντιμετώπιση του και η θέληση να γίνουμε καλά εξαρτάται μόνο από εμάς τους ίδιους!